Antonio Fraguas de Pablo flor de la raza calé ...

 O 22 de febreiro de 2018 finou en Madrid Antonio Fraguas de Pablo, un filósofo que firmaba os seus sisudos análises debuxados da sociedade en xeral, e a española en particular, co apelido do seu pai, Fraguas, traducido á lingua da súa nai: o catalán.  

A miña relación coa obra de Forges ven de lonxe. Comeza nos primeiros setenta coas súas colaboracións nas revistas “Hermano Lobo”, “Por Favor” e “El Jueves”. E grazas a un compañeiro de traballo, a súa colaboración diaria en “El País”. Unha destas viñetas, concretamente a publicada o 20N de 1976, estivo no meu despacho profesional ata a miña xubilación.

Froito desta admiración, e do meu empeño en ensinar deleitando, xustifica a presencia dalgunha das viñetas que Forges fixera para o “Voltio Story” nas transparencias coas que comezaban as miñas clases de Instalacións Eléctricas dos futuros enxeñeiros da EUETI da Universidade de Vigo.

Ítem máis: unha viñeta da súa autoría ilustra e da esplendor á páxina 714 do meu libro “Centros de Transformación. Anatomía y fisiología” editado por Andavira. Cando lle escribín pedíndolle o preceptivo permiso para tal inclusión contestoume a volta de correo pedíndome que lle mandara a referida ilustración, porque non tiña memoria dela. E debo dicir que lle fixo moita graza, con esa espontaneidade dos que enfrontados á súa propia obra a saúdan cun: “vaia! Pois non esta tal mal!”

Forges era un dos grandes! Un daqueles aos que a súa grandeza inclúe un enorme respecto polos demais. Daqueles que están sempre entre a xente; non por riba da xente; daqueles que están sempre en nos, aínda que xa non estean con nos.