domingo, 17 de febrero de 2019

Loitando contra da malaria


Ano 1967. A malaria  ocasiona nas forzas do Vietcong mais baixas que as causadas polas accións bélicas. O líder  norvietnamita Ho Chí Minh, o que ilumina, pide a China axuda para loitar contra dela. Mao Zedong, malia estar metido de cheo na Revolución Cultural, considera a loita contra da malaria como unha cuestión de estado, e ordena poñer en marcha unha investigación secreta, denominada Misión 523 pola data da posta en marcha, para loitar contra da doenza. A investigadora chinesa Tu Youyou (屠呦呦 en chinés) nada en Ningbo, o 30 de decembro de 1930, foi involucrada no proxecto, primeiro como investigadora de campo na illa de Hainan, tratando directamente con enfermos de malaria, e en segundo lugar no 1969, como investigadora principal do proxecto. Youyou utilizou, como principal base para a súa investigación, textos de medicina tradicional chinesa para a procura de referencias e tratamentos.

E cousa resultou: contra do 1971 Tu Youyou e o seu equipo analizaran, baseándose en textos antigos pero aplicando o método científico, máis de 2000 receitas e 380 extractos de plantas. Entre todos eses textos antigos houbo un, o Manual de Práctica Clínica e Remedios de Emerxencia escrita no 340 por  Ge Hong que deu na clave; o uso do  axenxo doce (Artemisia annua) no tratamento da malaria. O principio activo que despois da varios erros, conseguiron illar, ao que lle deron o nome de artemisinina, demostrou a súa eficacia contra a malaria primeiro en ratos, logo en animais, e finalmente en ensaios clínicos en humanos. E a primeira que probou a efectividade e seguridade do fármaco foi a propia Youyou, xa que segundo as súas propias palabras “era a xefa da investigación e por tanto tiña a maior responsabilidade”.

O descubrimento da artemisinina e o seu tratamento da malaria está considerado como o descubrimento máis significativo da medicina tropical no século XX para a mellora da saúde das persoas dos países en desenvolvemento tropicais en Asia do sur, África, e América do Sur. Polo seu traballo, Youyou recibiu en 2011 o Premio Albert Lasker de Investigación Médica Clínica, e en 2015 o Premio Nobel de Fisioloxía e Medicina, o primeiro que recibía un cidadán chinés en calquera categoría.


martes, 12 de febrero de 2019

El hombre ha de ser ...


Cóntame Loli que na súa casa da Baixada á Estación, entre os moitos rituais que a familia seguía con máis ou menos convición nas semanas santas do catolicismo preconciliar, había un costume que pertencía de pleno dereito aos primeiros; aos de máis convición e gozo. Ás doce da noite do Sábado de Gloria para o Domingo de Resurrección tocaban a rebato as campás do veciño convento das Siervas de Jesús. Acababan os dós da Semana Santa, e xa podía un divertirse e poñer música. Música lixeira, que non aqueles tostóns de música sacra con que nos atafegaban nas emisoras do Movemento. E na casa de Loli había un disco, daqueles de lousa, cunha canción, o Pica-Pica, que cantaban todos a coro e bailaban por parellas mais ou menos estables:

El hombre ha de ser,
como el picaflor.
Pica en todas la flores,
pica, pica,
rinden sus amores
a ninguna mujer …

Hoxe a letra sería moi politicamente incorrecta, pero nos tempos de "A Negra" Bozán as había moito peores. María Sofía Isabel  Bergero, "A Negra" Bozán, foi unha actriz arxentina de vodevil, teatro, cinema e cantante de tango entre 1925 e 1958, unha das pioneiras do humor arxentino, que “deslindaba, con estraña sabedoría, o canyengue do guarango e o cómico do obsceno”. Unha auténtica estrela porteña desaparecida en plena carreira.

Yo soy Sofía Bozán
yo canto porque lo siento
mi pelo lo peina el viento
y me gusta el bataclán
Si quieren verle la hilacha
A mi estirpe de tanguera
No me venga con guarachas
A mi me gusta el Gotán.


Eloxio de Emepunto.

Disque no ano 79 ou 80, un rapaz espigado que levaba por nome Emepunto pero que nesta altura aínda ninguén foi quen de identificar, visitou ...