
Días despois unha alumna avantaxada, que obtivo na materia, mais non por esa razón, unha das poucas matrículas de honra que puiden dar ao largo da miña vida docente, sinaloume con sorna que o tal Perelman debía ser da familia, dado o evidente parecido que, daquela, tiña coa foto que figuraba no enderezo que lles dera. Tanta graza me fixo o comentario que, a xeito de broma privada, recollín o retrato de Perelman nunha das ilustracións do meu segundo libro, que levaba o singular título de “Compensación de Energía Reactiva (y su relación con la ley de Murphy)
Pra mín que, poñas coma te poñas, é teu bisavó!
ResponderEliminarPues si, curioso parecido!
ResponderEliminar