Woody Guthrie na travesía de Vigo

Fai un par de anos publiquei no meu muro do Facebook un pequeno conto non sei ben se coma comprobación de cantos amigos son quen de ler mais de tres palabras seguidas no Feis, ou na procura da terceira motivación mais importante no ser humano despois do sexo e a mantenza: o reforzo positivo. O conto dicía así:

Paseando pola Travesía de Vigo desta que un día foi fermosa cidade, de volta para o noso fogar, pasamos por diante dun rótulo nunha pequena porta na fachada dun edificio, que disparou a miña imaxinación.

E na miña fantasía mirei ao Presidente da Comunidade de veciños, un home da comarca do Deza, feito a si mesmo, ben é verdade que sen moita habelencia e con resultados mais que discutibles, ollando para a portela que pechaba o oco que algúns desleigados chaman fornela onde a infame eléctrica agachara a caixa da acometida eléctrica da finca urbana. Perigos mil maxinaba o noso home que axexaban detrás daquela porta! E estaba nesas andrómenas cando mirou pasar pola rúa a Woody Guthrie, que tamén abandonara á súa familia en Agolada por mor, non do Dust Bowl que aquela é terra de chuvieiras e chuviscas, senón dos pouca posibilidades de gañarse o caldo coa súa guitarra, na que tiña perfectamente rotulada a inscrición, "This Machine Kills Fascists"

-    Ei rapaz! – dixo o propietario de fincas urbanas - Ti que dáslle xeito a isto dos pinceis, poderías facerme un rótulo nesta portela?

-     Poder, podo – Respondeu o noso cantor – Pero pagar pagará, non si?

-    Home, se fora unha canción está claro que non, pero coma trátase de traballo serio, estou disposto a paghar o que sexa de xusticia.

-      E que quere que poña no rótulo.

-      “Perigo coa electricidade”

-      Non sei que lle diga! Asustar non asusta moito!

-      E se poñemos: “Perigo, moita tensión”

-    Moita tensión … E non sería mellor poñer un número? Canta tensión hai? Douscentos, trescentos …

-       Seguro que mais!

-       Poñemos logo mil?

-       Iso vaille ser moito. Deixémolo en 500, ou 400

-    Pois tampouco. Un número redondo parece que o estamos a inventar. Que lle parece se poñemos 340?

-       Moito mellor, onde vai a parar! Empece cando queira.

Así foi coma o gran Woody Guthrie ten nunha das rúas de Vigo unha das súas obras gráficas. Obra que, por certo, contaxio da súa condición de músico, tampouco lle pagaron.