Nos apartamentos onde a miña neta Lucía pasa o verán xa quedan moi poucos nenos, e despois de bañarse na piscina e tomar a merenda lles entran ganas de poñerse a xogar coas NINTENDO e cousas semellantes. Coma Antonio García Teijeiro me dera onte un libro para a súa amiga Lucía, “Contos e poemas para un mes calquera”, contos de Jordi Sierra i Fabra e poemas del mesmo, lles propuxen un xogo, lerlles o conto dun día e o seu correspondente poema.
- Aburrido, aburrido! – foi o comentario xeral
- Déixaos avó! –dixo Lucía –que eles non son amigos dos poetas!
Pero eu non estaba disposto a interromper o meu pequeno experimento sociolóxico, e, ben é verdade que con un certo esforzo, rematei a tarefa.
- Que vos pareceu rapaces? - División de opinións - E que vos gustou mais, o conto ou o poema?
- O poema! – todos a coro.
Conclusións? As que queirades, pero a min se me ocorre que os rapaces necesitan que os pais e os educadores os ensinen a xogar a algo mais que a xogos electrónicos. En canto da preferencia polo poema penso que están mais afeitos a percibir a musicalidade que a seguir un fío argumental, aínda que me gustaría escoitar a vosas opinións.
No hay comentarios:
Publicar un comentario